Yeni düzen ve ülkemiz

Bir dünya savaşı sonuçları kadar büyük bir değişimin yaşanacağına ve buna ulaşmak için silah yerine ekonomi ve terörün kullanılacağına karar verdim. Mücadelenin devletler arasında değil küresel sermaye ile ulus devletler arasında olacağını ve finans kesiminin kaybedeceğini söyledim. Şimdi bu büyük savaşın sonucunu belirleyecek meydan savaşını yaşıyoruz.

Şunu gözlemledim: Birçok ülke ürettiğinden fazlasını tüketiyor yani borçlanıyordu. Bu durum borçlanan ülkelere yapay bir refah sağlıyor ve borçlanma durdurulursa halkın refahının azalacağı ve bunun tepkiler yaratacağı açıktı. Borçların ödenmesi söz konusu değildi. Çünkü borçlanmayı durdurmak bile büyük tepkiler yaratıyordu. Buradan şu sonuca vardım: Borçlanma durdurulacak ama kimse borcunu ödemeyecek. Almanya gibi dış ticaret fazlası veren ülkeler bile büyük ölçüde borçluydu ve bu paraları diğer Avrupa ülkelerine borç vermişti. Yani Avrupa’da borç krizi domino etkisi yaratacak ve herkes borcunu ödeyemez duruma gelecekti.

Dominonun ilk taşı devrildi ve Yunanistan’ın borcunu ödeyemeyeceği anlaşıldı. Sıranın İtalya’ya geldiği anlaşılıyor. Şimdi şu soruya cevap arayacağız. Bu borçların alacaklıları kimdir ve sonuca katlanacaklar mı? İflas eden bir kişiden alacak tahsil edilemez. Ancak borcunu ödeyemeyen başka bir şeyle alacaklıyı tatmin eder ve bu şey siyasidir.

Yunanistan ve İtalya’nın AB’ye vereceği siyasi bir taviz yoktur. Zaten birlik halindeler. Bu durumda başka bir güce taviz vermek ve onun himayesinde borçlarından kurtulmak ve yeni bir ekonomi politikası izlemek gerekir.

Şöyle bir çözüm aranabilir: Euro’nun değeri çok aşağılara çekilerek ülkelerin borçlarının reel değeri düşürülebilir. Her ülke kendi parasını yürürlüğe sokar ve AB dışında ekonomik ilişkiler oluşturur.

Ortadoğu sahip olduğu enerji kaynakları nedeniyle dünya üzerinde geçerli bir paranın toplanma yeridir. Bu sermayenin dolar olarak ifade edileceği anlaşılıyor. Ayrıca bu bölgenin yüksek gelirini lüks harcamalara tahsis etmesinin yolu açılırsa AB’den kopan ülkeler bu bölgeyle ticaret yapabilir. Bizim de içinde olacağımız bir model kuruyorum. Yunanistan ve İtalya merkezi Türkiye olan bir siyasi ve ekonomik birlik içinde olurlar. Bunun AB gibi bir anlaşmaya bağlanmasına gerek yoktur. Türkiye bu ülkelerin güvenli enerji yolu ve bölgeyle ilişkilerini sağlayacak bir geçiş noktası olur. Yunanistan’la turizmde, İtalya ile endüstride birlikte olurlar ve bölgenin ihtiyaçlarına cevap verirler. Türkiye tarımda bir dönüşüm sağlarsa gıda ihtiyacını da sağlayan bir ülke olur.

Yunanistan ve İtalya’da parasal konuda ihtisası olan kişilerin yönetimi ele geçirmeleri onların başarısız olacaklarını göstermek içindir. Yani sorunun parasal önlemlerle çözüleceği iddia edilirse bu yolun denendiği ve bir sonuç alınamadığı söylenecektir.