Terörle mücadelede stratejik hatalar

Kamuoyuna karşı, “Suriye’nin kuzeyinde terör örgütü PKK’nın ve Suriye kolu PYD’nin Kuzey Irak’takine benzer bir yapılanmaya fırsat verilmemesi” iddiasının aksine “Suriye tezkeresi”, Türkiye’yi Suriye ile savaşın eşiğine getirme riskine sürüklüyor. Başta PKK/PYD olmak üzere bölgede terör örgütlerine yeni alanlar sağlıyor.
Tablo ortada. Kuzey Irak’ta olduğu gibi, Kuzey Suriye de terör örgütünün kontrolüne girmiş. 
Türkiye’nin Suriye sınırı boyunca PKK/PYD militanlarınca teşekkül ettirilen “Kürdistan halk tugayları ordusu” benzeri silâhlı gruplarca “kurtarılmış bölge” ilân edilmiş.
Kuzey Irak’a benzer oluşturulan otorite boşluğunda, kargaşa içindeki “uçuşa yasaklı güvenli bölge” tamamen terör örgütlerine terk edilmiş.
Bu bakımdan, “Suriye’nin tecavüzkâr eğilimlerinin önüne geçmek” için çıkarılan “tezkere”nin, iddia edildiği “sınırlarımızın hemen yanı başında Kürdistan’ın ikinci fazına ulaşmasını etkisizleştirmesi” bir yana, Türkiye’yi bu kez Şam’ın kontrolünden çıkarılıp Suriye’den koparılan, terör örgütlerinin cirit attığı bir bölge ile karşı karşıya bırakıyor…
Bir başka çelişki, hükûmetin daha önce “terör örgütü ile mücadele, siyasî uzantılarıyla müzâkere” cümlesiyle özetlenen perspektifinen perde altında fiilen cayılması.
Son dönemde terör örgütünün karakollardan sivil yerleşim merkezlerine yaptığı ve her defasında onlarca şehid verilen katliâm gibi saldırılarına mukabil Başbakan’ın BDP ile görüşmeyi bir yana bırakıp, terör örgütü ve elebaşlarıyla görüşüleceğini bildirmesi…
Daha evvel, “Bizim terör örgütü ile dört kez masaya oturup görüştüğümüz alçakça iftirasını, şerefsizliğini yapanlar” diye büyük infiâl göstermesinin ardından “Oslo görüşmeleri”ni bizzat tâlimat verdiğini belirten Erdoğan’ın yeniden “Oslo süreci”nin sürdürüleceğini, terör örgütü ile görüşmelere “özel temsilcisini göndereceğini” ilân etmesi.
Terörün artması üzerine, “yeni sürec”in başlaması adına Başbakan’ın peşinen “terör örgütü ile müzakere” ilânı ve Adalet Bakanı’nın “Öcalan’ı sürecin parçası yapma” ani çıkışı...

Teröre prim ve İstismar…
Bu minvalde, Musul’daki kardeşinden İmralı’ya gidip devreye girmesi istenmiş ve 21 Eylül’de Adadaki görüşmeden bir sonuç alınamamış. 
Keza MİT Müsteşarı, Almanya’da tedavi gördüğü hastanede görüştüğü Talabani’den tıpkı Haziran 2011 seçimleri öncesinde olduğu gibi PKK’nın “ateşkes” ilân etmesi için aracı olmasını istemiş, Talabani’nin ilettiği “ateşkes talebi” örgütçe reddedilmiş.
Yine süreçle bağlantılı olarak bu vetirede Talabani’nin Ankara’daki temsilcisiyle görüşülmüş, bu arada Ahmet Türk ve Aysel Tuğluk’un 28 Eylül’deki Kuzey Irak’a ziyaretleri sırasında PKK liderleriyle de görüşülüp neler yapılması gerektiğini konuşulmuş, ancak terör örgütü elebaşıları, “Öcalan hapisten çıkmadan yeni bir görüşme sürecinin olmayacağı” cevabını vermişler… (Emre Uslu, Taraf, 10.10.12)
Ne var ki Başbakan’ın “terör örgütünün inisiyatifinde” diye suçladığı Meclis’teki BDP’ye kapıları kapatan siyasî iktidarın, PKK terör örgütü ile “görüşme trafiği”ni başlatması handikaplı kırılganlığı, tam tersi sonuçlar doğurmakta.
Tırmanan terör olayları üzerine hükûmetin önünü-arkasını düşünmeden, paralel bir tartışmayla “âkil adamlar” grubu oluşturulup terörist başı ve elebaşlarıyla yeniden “görüşmeler”i başlatması, terör örgütünce yanlış okunmakta. Dahası kanlı terör eylemleriyle tehdit taktiğinin başarısı olarak lanse edilerek Öcalan’ı ve terör örgütünü resmen “müzâkerelerin tarafı” ve “sürecin parçası” haline getiren bir şantaj olarak istimal edilmekte.
“Aracılar”a ve “ricâcılar”a başvurması, kanlı terör eylemlerinin hedefine ulaştığı, Ankara’nın “çâresizlik” içinde olduğu şeklinde yorumlanmakta. Görüşmeler, “müzakere” ve “tâviz” olarak propaganda edilip terör örgütünce “zaaf” ve “teslimiyet” olarak algılanmakta. Terör örgütünün, öncelikle “Öcalan’ın İmralı’dan çıkarılması ve sürecin bir parçası yapılması”nı şart koşup, “aksi halde büyük şehirlerde bomba yüklü araçlarla eylemler yapacağı” tehdidiyle terör şantajını savurması, bunun göstergesi.
Ve aynen “Habur şov”la tıkanan “açılım”da olduğu gibi, çelişkilerle dolu yanlış politikalar teröre prim verip “terörle mücadele”yi akamete uğratıyor, süreci istismarla başına gâileler açıyor, süreci daha da çıkmaza sokuyor. 
Terörle mücadelede netice alınması için, Ankara’nın evvela bu “stratejik hatalar”dan kurtulması gerek…